Documents

تصویر: گلن هاروی دفترچه راهنمای مخفی حکومت ایران برای ردگیری و کنترل تلفن همراه معترضین October 28 2022, 12:01 a.m. Read this story in English سام بیدل مرتضی حسین اعتراضات خشمگین ضددولتی در حالی ایران را در مینوردند که مقامات از سویی با نیروی متوحش و از سویی با سرکوب دیجیتال دست به تالفی زدهاند. کاربران در ایران از تعطیلی اینترنت، محدودیتهای تلفنهای همراه و سایر قطعیها میگویند. بسیاری در هراسند که دولت بتواند فعالیتهایشان را از طریق تلفنهای همراهشان که همهجا هستند و نقشی حیاتی دارند ردگیری کند. تجربه نشان داده که کنترل شدید ارتباط ایران با اینترنت جهانی توسط حکومت این کشور وسیلهای موثر برای سرکوب ناآرامیها است. عدم شفافیت در مورد قدرتهای فنآوری حکومت ایران )که یکی از منزویترین و بستهترین حکومتهای جهان است( منجر به ایجاد نوع خاصی از وحشت آرام برای مخالفین احتمالی شده است. معترضین اغلب با این پرسش مواجهند که دولت چطور توانسته مکان آنها را ردیابی کند یا به مکالمات

خصوصیشان دسترسی پیدا کند — تاکتیکهایی که به طرز هراسانگیزی رایجند اما تقریبا هیچ اطالعی درباره ساز و کارهایشان وجود ندارد. قطع بخشهای وسیعی از جمعیت از اینترنت همچنان از ابزار زمخت دستگاه سانسور دولتی در ایران است؛ اما دولت ابزارهای بسیار دقیقتر و پیشرفتهتری نیز در دسترس دارد. بخشی از سرکوب دادهای در ایران از طریق سامانهای به نام »سیام« انجام میشود؛ برنامهای اینترنتی برای دستکاری از راه دور در ارتباطات تلفنی که مورد استفاده »سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی« قرار دارد. موجودیت »سیام« و جزئیات کارآیی آن، که اینجا برای اولین بار در موردشان گزارش داده میشود، در مجموعهای از اسناد داخلیِ متعلق به یک شرکت تلفن همراه در ایران آمدهاند. این اسناد به رویت وبسایت »اینترسپت« رسیدهاند. طبق آنچه در این اسناد داخلی آمده، »سیام« سامانهای رایانهای است که پشت صحنه شبکههای تلفن همراه در ایران کار میکند و به شرکتهای اپراتور مجموعه وسیعی از فرمانهای از راه دور برای تغییر، اختالل و نظارت بر چگونگی استفاده مشتریها از تلفنهای همراه خود ارائه میکند. این ابزار میتواند ارتباط داده آنها را به شدت کُند کند، رمزگذاری تماسهای تلفنیشان را بشکند، حرکت افراد یا گروههای بزرگ را ردیابی کند و خالصه مفصلی از فرادادهها فراهم کند که نشان میدهند چه کسی با چه کسی، کِی و کجا صحبت کرده است. یک کارشناس که اسناد »سیام« را بررسی کرد به »اینترسپت« گفت این سامانه میتواند به دولت امکان دهد دست به در هم کوبیدن نامرئی اعتراضات جاری )یا اعتراضات آینده( بزند. گری میلر، پژوهشگر امنیت تلفن همراه و کارشناس »آزمایشگاه شهروندی« )سیتیزن لب( در دانشگاه تورنتو، میگوید: »سیام میتواند کنترل کند که آیا کاربران امکان ارتباط دارند و اگر آری، کجا، کی و چگونه. از این لحاظ این سیستم فقط برای نظارت نیست و سیستم سرکوب و کنترل برای محدود کردن ظرفیت کاربران در زمینه اعتراض یا مخالفت است.« سیستم »سیام« به »سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی« )که بخشی از حکومت است و نهاد ناظر بر ارتباطات کشور محسوب میشود( دسترسی تمام و کمال به فعالیتها و قابلیتهای استفاده مردم از تلفن همراه را اعطا میکند. در یک سند به زبان انگلیسی که »اینترسپت« به دست آورده میخوانیم: »بر اساس قوانین و مقرراتِ سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی، تمامی شرکتهای اپراتور میبایست به این سازمان، دسترسی مستقیم به اطالعات مشتریها را که در سیستمشان آمده فراهم کنند.« اسناد »سیام« از مجموعهای اسناد داخلی شرکت تلفن همراه داخلی »آرین تل« استخراج شدهاند و شامل سالها تبادل ایمیل و مجموعهای از اسناد میشوند که در اختیار کارمندان آرینتل، شرکتهای پیمانکار بیرون مجموعه و کارمندان دولت ایران قرار داشته است. مجموعه این اسناد را فردی در اختیار »اینترسپت« قرار داده که مدعی است »آرینتل« را هک کرده و باور دارد که با توجه به اعتراضات کنونی در ایران و خطر »سیام« برای تظاهرکنندگان، این اسناد به منفعت عمومی مربوط میشدند. جزئیات این برنامه که در اینجا در موردشان گزارش میدهیم عمدتا از دو سند استخراج شدهاند که در این آرشیو آمده. اولی یک دفترچه راهنمای کاربری به زبان فارسی برای استفاده »سیام« است که ظاهرا از سوی »اداره کل امنیت سیستمهای ارتباطی« صادر شده که یکی از زیرمجموعههای »سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی« است. ایمیلهایی که »اینترسپت« مشاهده کرده نشان میدهد که این دفترچه را »سازمان« مستقیما به آرینتل فرستاده و در سالهای اخیر بارها به کارمندان این شرکت تلفنی هم فوروارد شده است. این ایمیلها نشان میدهد که تا همین ماه اوت گذشته نیز »سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی« و آرینتل گفتگوهایی در مورد سیام داشتهاند. سند دومی که هنگام توافقی پیشنهادی با یک شرکت مخابرات اسپانیایی تهیه شده است

دفترچه راهنمایی به زبان انگلیسی است که بسیاری از قابلیتهای سیام را که در دفترچه قبلی هم آمده بودند نشان میدهد. آقای میلر به »اینترسپت« گفت که دفترچه انگلیسی »سیام« را ظاهرا فرد یا افرادی نوشتهاند که دانش ویژه و فنی از شبکههای تلفنهای همراه داشتهاند. کارشناسان امنیت تلفن همراه که با ساز و کار سانسور دولت ایران آشنا هستند میگویند کارکردهایی که برنامه »سیام« برمال کرده است خطر روشنی برای معترضینی دارد که در طول ماه گذشته علیه دولت تظاهرات کردهاند. امیر رشیدی، کارشناس امنیت اینترنتی و حقوق دیجیتال با تمرکز بر ایران، میگوید: »این کارکردها در کشوری مثل ایران میتوانند منجر به موقعیتهای مرگ و زندگی شوند چرا که این کشور روند منصفانه قضایی و مسئولیتپذیری ندارد و الگوی عظیمی از نقض حقوق مردم را در آن شاهدیم. استفاده از ابزاری که در این دفترچه راهنما آمده میتواند نه فقط منجر شود به نظارت عمومی بر مردم و نقض حریم خصوصی آنها — که به سادگی میتواند برای شناسایی مکان معترضینی استفاده شود که به معنای کلمه جان خودشان را به خطر انداختهاند تا برای حقوق بنیادینشان بجنگند.« *** مردم ایران در زمان اعتراضات اغلب از کاهش سرعت اینترنت در تلفنهای همراه خود گالیه میکنند — کاهش ناگهانی سرعت باعث میشود استفاده از تلفن همراه در لحظاتی که استفاده از این دستگاهها میتواند حیاتی باشد دشوار و حتی غیرممکن شود. طبق آنچه در این دفترچههای راهنما آمده، سیام راه آسانی برای کاهش سرعت داده تلفن ارائه میکند و این تنها یکی از نزدیک به ۴۰ ویژگی است که در این برنامه آمده. قابلیت کاهش سرعت و کیفیت شبکه کاربران بخصوص مضر است چون میتواند نه فقط جلوی قابلیت استفاده فرد از تلفنشان را بگیرد که هرگونه ارتباط هنوز ممکن را در معرض ردگیری قرار میدهد. این فرمان درون سیام »Force2GNumber »نام گرفته و به شرکت اپراتور تلفن همراه این امکان را میدهد که یک شماره مشخص را از شبکههای »۳ جی« و »۴ جی« که بسیار سریعتر و امنتر هستند بیرون کند تا آنها به شبکه »۲ جی« بیافتند که منسوخ و بسیار آسیبپذیر است. این کاهش کیفیت شبکه در عین حال میتواند کاری کند که تلفن هوشمند مدرن عمال بیمصرف شود و تماسها و پیامکهایش قابلیت ردگیری داشته باشند — هر دوی این کارکردها به روشنی به درد دولتی میخورند که مشغول سرکوب گردهمایی مردم و نظارت بر سخنانشان است. وصل کردن کاربران به تماس »۲ جی« در ضمن میتواند کدهای مربوط به احراز هویت دوعاملی را که با پیامک به کاربران فرستاده میشوند افشا کند )در دفترچههای راهنما اشاره مستقیمی به این مساله نشده است.( دولت ایران پیش از این کوشیده روند »احراز هویت دوعاملی« را از کار بیاندازد؛ از جمله از طریق استفاده از بدافزار علیه مخالفین. آقای میلر توضیح میدهد: »به طور کلی میتوان گفت که مجبور کردن تلفن به استفاده از شبکه »۲ جی« همچنان امکان دریافت پیغام احراز هویت دوعاملی با پیامک را حفظ میکند چون پیامک روی شبکه تلفن همراه فرستاده میشود. اما قضیه مهمتر اینجا است که نتیجه مجبور کردن کاربر به استفاده از شبکه »۲ جی« این است که خدمات همزمان مثل ارتباطات »همتا به همتا« )پیر تو پیر(، رسانههای اجتماعی و اینترنت را بیمصرف میسازد.«

شبکههای »۵ جی« و »۴ جی« تلفن همراه سامانههای رمزگذاری قویتری را درون خود دارند که جلوی تجسس مکالمات را میگیرند. اما شبکه »۲ جی« در سال ۱۹۹۱ راهاندازی شد و عموما دادهها را رمزگذاری نمیکند و یا از شیوههای قدیمی رمزگذاری استفاده میکند که شکستن آنها ساده است. نهادهای انتظامی در آمریکا نیز از این فن استفاده کردهاند از جمله با استفاده از سختافزارهایی مثل دستگاه جنجالی »استینگری« که با آن یک شبکه دروغین »۲ جی« درست میکنند که بخش کوچکی را پوشش میدهد تا تلفنهای تحت هدف فریب بخورند و به آن وصل شوند. آقای میلر توضیح میدهد که فردی که مورد هدف کاهش کیفیت شبکه به »۲ جی« قرار گرفته شاید تنها متوجه این شود که تلفنش خوب آنتن نمیدهد. او میگوید: »اینگونه طراحی شده که طرف فکر کند شبکه شلوغ است و استفاده از خدمات داده به شدت محدود شده است.« کند کردن ارتباطات تنها یکی از ابزارهای مخابراتی بسیاری است که در دسترس »آرینتل« )و سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی( قرار دارد و میتواند برای نظارت بر مخالفین سیاسی مورد استفاده قرار بگیرد.»سیام« در ضمن گسترهای از ابزارهای موجود برای ردگیری مکان فیزیکی کاربران تلفن همراه را ارائه میکند که به مقامات اجازه میدهد هم حرکات فرد را دنبال کنند و هم تمام افراد حاضر در مکانی مشخص را شناسایی کنند. »سیام« با استفاده از فرمانی به نام »LocationCustomerList »به شرکتهای اپراتور امکان میدهد ببینند چه شمارههای تلفنی به برجهای مخابراتی مشخص وصل شدهاند و شماره »آی ام ای آی« )شناسه جهانی تجهیزات سیار( آنها چیست )این شناسه شامل است بر رشته یگانهای از اعداد که هر تلفن همراهی در جهان یکی از آن دارد.( میلر میگوید: »مثال اگر در جایی اعتراض صورت میگیرد، »سیام« میتواند تمام شماره تلفنهای حاضر در آن مکان را ارائه کند.« یک پژوهشگر عرصه امنیت شبکهها که این دفترچههای راهنما را بررسی کرده و به علت ایمنی خود بدون افشای نامش صحبت کرد توضیح میدهد که »سیام «شناسههای متعلق به هر دستگاه را ردگیری میکند و در نتیجه عوض کردن سیم کارت، که تاکتیک رایجی برای حفظ حریم خصوصی است، شاید در ایران جواب ندهد چرا که شماره »آی ام ئی آی) «شناسه جهانی تجهیزات سیار( حتی در پس از استفاده از سیم کارت جدید هم ثابت میماند. قدرت »سیام« برای ردگیری مکان بخصوص با توجه به اعتراضات مهمی که در سراسر ایران در جریانند هشدار دهنده است. وبسایت »اینترسپت« برخی پیامکهای بدون تاریخ را رویت کرد که از سوی نیروی انتظامی در شهر اصفهان به کاربران تلفن همراه فرستاده شده و بهشان گفته شده که حضورشان در محل »ناآرامی« قطعی است و بهشان هشدار داده شده که در آینده مشارکت نکنند. بسیاری کاربران ایرانی رسانههای اجتماعی خبر از دریافت پیغامهای مشابه در هفتههای اخیر را دادهاند. این پیامها به کاربران هشدار میدهد که از صحنه اعتراضات دوری کنند و یا با مخالفین »ضدانقالبی« دولت در اینترنت ارتباط نگیرند. سامانه »سیام« مجهز به فهرستی از شماره تلفنهای خاطی است و اینگونه به دولت ایران این قابلیت را میدهد که به راحتی به سطح شخصی برود و میزان وسیعی از اطالعات شخصی راجع به یک کاربر مشخص تلفن همراه را جمعآوری کند؛ از جمله اینکه کجا رفتهاند و با چه کسی ارتباط داشتهاند. طبق آنچه در دفترچههای راهنما آمده، دادههای کاربری قابل دسترسی از طریق سیام شاملند بر اسم پدر مشتری، شماره شناسنامه، ملیت، نشانی، کارفرما، اطالعات دریافت صورتحساب و سابقه مکانهایی که فرد در آن بوده از جمله اینکه از کدام شبکههای »وای فای« و آدرسهای »آی پی« به اینترنت وصل شده است.

بخش عظیمی از ظرفیت نظارتی ایران همچنان در هالهای از رمز و راز قرار دارد اما جزئیات مربوط به سامانه »سیام« که در آرشیو آرینتل آمده پنجرهای حیاتی در اختیار ما قرار میدهد تا ببینیم دولت ایران حاال که با بزرگترین خطر پیش روی حکومت خود در چند دهه اخیر مواجه شده است، برای نظارت و کنترل اینترنت چه ابزاری در اختیار دارد. مهسا علیمردانی، پژوهشگر ارشد سازمان »آرتیکل ۱۹ ،»گفت: »این اسناد چیزی را ثابت میکنند که ما مدتها ظن آن را برده بودیم: حتی دستگاههایی که از رمزگذاری برای پیامرسانی استفاده میکنند هنوز آسیبپذیر هستند و این به ماهیت زیرساختهای اینترنت در ایران مربوط میشود. اقدامات امنیتی مثل احراز هویت دوعاملی از طریق پیامک همچان متکی به شرکتهای مخابراتی متصل به دولت هستند. کاربران معمولی اینترنت مجبور میشوند از طریق نقاط تحت کنترل این شرکتها به اینترنت وصل شوند و مرکزی بودن قدرتهای آنها و اتصالشان به دولت باعث میشود کاربران تحت خطر انواع شرورانهای از نظارت و کنترل قرار داشته باشند.« در اواسط ماه سپتامبر بود که در پی کشته شدن زن جوانی به نام مهسا ژینا امینی هنگام حبس توسط پلیس بدنام موسوم به »گشت ارشاد« دور اخیر اعتراضات در ایران آغاز شدند. مهسا به این خاطر دستگیر شده بود که حجاب اجباری خود را درست سر نکرده بود. آغاز جنبش با زنانی بود که مخالف سرکوب متوحش مربوط به حجاب بودند. اما خشم علیه دولت به سرعت بین جوانان ایران گسترش یافت: از دانشگاهها تا دبیرستانها در سراسر کشور. سرکوب دولت اشکال مختلفی داشته از جمله نیروی متوحش دستگاههای امنیتی ضدشورش که با تظاهرکنندگان در خیابانها درگیر میشوند و تالش کم سر و صداتر برای تعطیلی ارتباطات مردم با یکدیگر. تعطیلی اینترنت دیگر به ابزار آشنای کنترل سیاسی در دست دولت ایران و سایر دولتها بدل شده است. سرکوب خشونتبار حکومت ایران علیه اعتراضات آبانماه ۱۴۰۰ که بر سر افزایش قیمت بنزین صورت گرفتند همراه با تعطیلی سراسری اینترنت بود که نزدیک یک هفته طول کشید؛ این اولین بار بود که حکومتی اینترنت را در کل یک کشور قطع میکرد. در آن واقعه شاهد قطع دهها میلیون نفر از اینترنت جهانی بودیم. حکومت ایران در این حرکت بهتآور نشان داد چه قدرتهای فنی وسیعی را بیسر و صدا مهندسی کرده و اکنون در اختیار دارد. »سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی« نقشی محوری در فیلترینگ اینترنت در ایران دارد. در سال ۲۰۱۳ این سازمان یکی از نهادهای دولت ایران بود که تحت تحریم وزارت خزانهداری آمریکا بخاطر نقشش در »مسدود کردن صدها وبسایت در اینترنت عمومی« در زمان انتخابات ریاستجمهوری مورد مناقشه سال ۱۳۸۸ در ایران قرار گرفت. باور میرود که قدرتهای این سازمان از آن زمان تا کنون افزایش هم یافته باشند چرا که دولت ایران مفهوم »حق حاکمیت اینترنت« را به عنوان راهی برای کنترل اجتماعی اتخاذ کرده است. سازمان »آرتیکل ۱۹ »که در زمینه آزادی اینترنت فعالیت میکند در سال ۲۰۲۰ در گزارش خود راجع به تعطیلی اینترنت در آبان ماه به این نتیجه رسید که این تعطیلی عموما توسط مقامات این سازمان انجام شد که به شرکتهای ارائه خدمات اینترنت )آی اس پیها( دستور دادند خدمات خود را در زمان ناآرامیها تعطیل کنند. دولت ایران مدتها است آزادی اینترنت را موضوع امنیت ملی میداند و قدمهایی برداشته تا دسترسی ایرانیها به اینترنت را امنیتی کند. در آمریکا »آژانس امنیت ملی« با استفاده از محرمانگی دولت و زور قانونی کاری کرده که شرکتهای فعال در عرصه مخابرات و داده به ابزار جمعآوری اطالعات بدل شوند. در ایران نیز حکومت، شرکتهای مخابراتی را وادار میکند از طریق سختافزار و نرمافزارهای اجباری به دولت، دسترسی دهند. در ایران، گستره نظارت خودکامه رهبری مرکزی حکومت بر تقریبا تمام جنبههای دولت تاثیر میگذارد و حتی نظارت سطحی دموکراتیک هم موجود نیست و بدین سان قدرتهای ناشی از این ادغام حکومت و مخابرات بسیار وسیعترند و عواقبی بسیار وخیمتر به همراه دارند.

حکومت ایران در این راستا نیروهای اطالعاتی را مستقیما به نهادهای دولتی که وظیفه کنترل بر اینترنت را دارند )مثل سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی( منصوب کرده است. طبق گزارش فوقالذکر »آرتیکل ۱۹ ،»رابطه نزدیکی بین خدمه »اداره کل امنیت سیستمهای ارتباطی« )زیرمجموعه »سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی« که اسناد مربوط به کارکردهای نظارتی سیام را تهیه کرده است( و وزارت اطالعات ایران وجود دارد. مردم ایران بارها راجع به کند شدن ارتباط خود به اینترنت و تعطیلی کامل اینترنت شکایت کردهاند. اما این سرکوب مخابراتی عواقبی فرای از دست دادن تماس با اینترنت نیز دارد. تظاهرکنندگان از بازدید مقامات دولت از خانههایشان خبر دادهاند که طی آن عوامل حکومتی اطالع مشخصی از مکان حضور آنها و فعالیتهایشان داشتهاند؛ مثال اینکه آیا از تلفنهایشان برای ضبط فیلم استفاده کردهاند یا نه. بخشی از کارکردهای »سیام« ذاتا بد نیستند و برای اداره هر شبکه تلفن همراه مورد نیاز هستند. اما آقای میلر، پژوهشگر »سیتیزن لب« در دانشگاه تورنتو، توضیح میدهد که ابعاد این سامانه و دسترسی دولت ایران به آن چنین نیست. بیشتر کشورها به نهادهای انتظامی و امنیتی اجازه میدهند به صورت قانونی ارتباطات را دریافت، ردگیری و تحلیل کنند. اما به گفته میلر، قدرتهای نظارتی و کنترل که »سیام« ارائه میکند، ابعاد و وسعتی قابل توجه دارند. او میگوید: »تقاضاهای سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی بسیار فراتر از مقررات سنتی و قانونی مربوط به ردگیری، حداقل در کشورهای غیرسرکوبگر، است.« سامانه »سیام« به کسانی که از آن استفاده میکند امکان میدهد به اطالعات زیادی نه فقط در مورد جاهایی که مشتری در آنها بوده که در مورد اقدامات آنها دسترسی پیدا کنند. به گفته آقای میلر این مجموعه دادههای شخصی به »سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی« این امکان را میدهد تا »شبکهای اجتماعی از کاربر بر اساس ارتباطاتش با سایرین ایجاد کنند.« در »سیام« کافی است شماره تلفن مشخصی همراه با فرمان »GetCDR »وارد شود. این سامانه سپس قابلیت ایجاد سیاهه جامع تماسهای تلفنی )موسوم به »سی دی آر«( را دارد که شامل میشود بر تاریخ، زمان، مدت، مکان و طرفهای تماس تلفن مشتری در مدت زمانی مشخص. فهرستی با جزئیات مشابه را میتوان با فرمان »GetIPDR »رای استفاده از اینترنت نیز تهیه کرد. با این فرمان، »سیام« فهرستی از وبسایتها و سایر آدرسهای »آی پی« که کاربر به آنها وصل شده و ساعت و تاریخ این ارتباطات، مکان ارتباط و احتماال نرمافزارهایی که باز شدهاند ارائه میکند. چنین سیاهه مفصلی از استفاده از اینترنت میتواند کاربرانی که از شبکههای »وی پی ان« استفاده میکنند را نیز برمال کند. این »وی پی انها« از طریق تغییر مسیر ترافیک از طریق ارتباطی رمزگذاریشده به سروری بیرون از مجموعه، مسیر اینترنتی فرد را گم میکنند. این شبکهها، که بعضا توسط دولت هم ممنوع شدهاند، در ایران از راههای بسیار محبوب دور زدن سانسور داخلی اینترنت هستند. »سیام« در ضمن قابلیت استفاده از ابزار دیگری را دارد که ظرافتش بسیار کمتر از مجبور کردن کاربر به استفاده از »۲ جی« است: تعطیلی کامل تلفن مشتری با فشار یک دکمه. این سامانه از طریق فرمان »ApplySuspIp» میتواند هر تلفن همراه موجود در شبکه را از اینترنت برای مدت زمان مورد نظر خود و یا به صورت دائمی قطع کند. فرمانهای مشابهی هم وجود دارند که به »سیام« امکان میدهند کاربر را از انجام یا دریافت تماس تلفنی منع کند. آقای رشیدی، کارشناس امنیت اینترنتی، میگوید شرکتکنندگان در تظاهراتهای اخیر و ایرانیانی که نزدیک صحنههای اعتراضات زندگی میکنند خبر از این دادهاند که دسترسی تلفنهایشان به »۲ جی« کاهش یافته است، بخصوص حوالی اواخر بعدازظهر و شب که زمان وقوع تظاهرات است.

رشیدی میگوید استفاده گسترده از »وی پی ان« در ایران آسیبپذیری دیگری است که سامانه »سیام« میتواند از آن استفاده کند. این برنامه چک کردن آدرسهای آی پی مشخص در رابطه با »وی پی ان«های مشخص را ممکن میسازد و بدینسان امکان دستیابی به هویت و مکان کاربران از طریق استنتاج موجود است. رشیدی میگوید: »دولت میتواند به راحتی آدرسهای آی پی مورد استفاده یک ارائهکننده مشخص »وی پی ان« را شناسایی کند، آدرسها را به این کارکرد مکانیاب بدهد و بعد ببیند افرادی که از »وی پی ان« استفاده میکنند کجا هستند.« این اسناد اشارهای به استفاده از »سیام« علیه معترضین یا هیچ هدف مشخص دیگری نمیکنند. اما آقای میلر از »سیتیزن لب« میگوید این کارکرد مطابق با مشاهدات او در این مورد و سایر موارد سرکوب دیجیتال در ایران است. او میافزاید: »سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی، قوانین و مقررات را جوری تعریف کرده که دسترسی مستقیم به سیستم اپراتورهای تلفن همراه داشته باشد و »سیام« وسیلهای است برای رسیدن به این هدف. اگر تمام اپراتورهای مخابرات در ایران موظفند به این سازمان، »سیام« یا سایر ابزار دسترسی مستقیم را ارائه کنند، آنها در عمل کنترل کاملی بر تمامی ارتباطات تلفنی کاربران در سراسر کشور دارند. کنترل ارتباطات کاربران نقض آشکار حقوق بشر بنیادین و ساده است.« ترجمه از انگلیسی به فارسی آرش عزیزی پژوهش: آکیل هریس، میکا لی